Sa takie dni, że czuję sie jak gówno. Jak szmata. Nie chce mi sie funkcjonować i żyć. Mam wtedy ochotę z kimś porozmawiać, ale zwykle nie mam z kim. A raczej zawsze nie mam z kim... No bo nie mam znajomych a jak już ktoś się znajdzie mówią "A wydaje ci się", "Przecież życie jest piękne, o co ci chodzi ", "Zmień myślenie". A rodzice? Rodzice mnie wogóle nie rozumieją, uważają, że wszystko zmyślam i mowię tak by wszyscy mi współczuli. Ale tak nie jest. Całe życie jestem odrzucana i obrażana. Tak sie nie da żyć. Więc spędzam całe moje dni na nauce, tumblrze i z muzyka, bo tylko to mi zostało.
Dlatego postanowiłam założyć tego bloga. By podzielić sie z wami tym co czuje, porozmawiać z kimś, poznać kogoś kto mnie zaakceptuje. Może ktos to kiedyś przeczyta, może znajdzie sie tu ktos kto czuje to samo, moze ktos będzie chciał porozmawiać. Może...
Jeśli juz tu jesteś opowiedz mi swoją historie. Co lubisz? Jaki/a jesteś? Ja z chęcią poczytam i może następnym razem opowiem swoją.
Często mam to samo . Myślę , że nikt mnie nie rozumie , że nikt mnie nie chce ,nikt nie kocha , chłopak mnie zdradził ... Pocięłam się , przyjaciółka zostawiła ... To samo . Tydzień temu - kłótnia z mamą , tęsknota za chłopakiem , wyzwiska ze strony innych ... Znów nie wytrzymałam i jeszcze raz się pochlastałam , ale wiesz co ? Najgorsza jest sama myśl , że już nikogo nie mam ... Pozdrawiam i życzę powodzenia ...
OdpowiedzUsuń